Μια χαραμάδα ελπίδας, μια σπίθα ενθουσιασμού και ένα ”Βρε λες;”!
Για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, λέξεις όπως ο ορθολογισμός και η ποδοσφαιρική λογική αποτελούν έννοιες άγνωστες. Και κάθε φορά που κάτι έχει πάει να στρώσει και το τρένο να μπει στις ράγες, έχει ξεχαρβαλωθεί με συνοπτικές διαδικασίες, συνήθως μέσα σε μια νύχτα. Η περιβόητη 26η Δεκεμβρίου του 2023 θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις μνήμες, για την κυνικότητα με την οποία ο ιδιοκτήτης του συλλόγου απομάκρυνε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς από τον πάγκο, νομίζοντας πως εκείνη τη στιγμή αγόραζε την επιτυχία και το πρωτάθλημα, στο πρόσωπο του Φατίχ Τερίμ. Ο τρόπος με τον οποίο κύλησε η περσινή σεζόν ξενέρωσε άπαντες, ενώ ακόμα χειρότερα ήταν τα vibes έως τώρα στη μεταγραφική περίοδο, με το ”τριφύλλι” να έχει καθυστερήσει χαρακτηριστικά να επουλώσει τις πληγές του ρόστερ.
Κάπου εδώ, και ενώ πέρασε σχεδόν ολόκληρη η προετοιμασία χωρίς μεταγραφική ενίσχυση, έσκασε η ”κανονιά” του Ίνγκι Ίνγκασον, ο οποίος ενώ δεν είχε καν ακουστεί σε κανένα ρεπορτάζ και ξαφνικά ανακοινώθηκε, αναθερμαίνοντας κάπως τους φίλους των ”πράσινων”, που έστω και υπό αυτό το πρίσμα, είδαν έναν από τους πιο συνεπείς στόπερ των τελευταίων ετών στη Σούπερ Λίγκα, με ένα πολύ ελκυστικό πακέτο να τον συνοδεύει, να κλείνει στον Παναθηναϊκό. Ανοίγω μια μικρή παρένθεση, για να παραθέσω για μια ακόμα τις αμφιβολίες για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το ρεπορτάζ των ”πράσινων”, με ένα λόμπι ανθρώπων να υποδύονται τους ρεπόρτερ, στην ουσία χωρίς να κάνουν ρεπορτάζ, αλλά αναμοχλεύοντας όσα η ΠΑΕ τους επιτρέπει. Για τον Ίνγκασον κανένας δεν είδε, δεν άκουσε, δεν έμαθε, μέχρι να πέσουν οι υπογραφές. Αντιθέτως, σε περιπτώσεις όπως του Μαουρίτσιο Σάρι ή του Γιαννούλη, όλοι γνώριζαν μέχρι και το τελευταίο cent των χρημάτων που έδινε η διοίκηση, προετοιμάζοντας το έδαφος για πιθανή άρνηση και έχοντας νωρίτερα εγκωμιάσει το… all in της ΠΑΕ. Κλείνουμε την παρένθεση, γιατί όσο κι αν μαλλιάζει ο γλώσσα μας, κάποια πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν, συνεχίζοντας να κάνουν ανυπολόγιστη ζημιά στην αξιοπιστία του κλάδου μας.
Ο Παναθηναϊκός απέκτησε έναν παιχταρά, τον οποίο τα προηγούμενα χρόνια τον είχε αντίπαλο, έχει παίξει δεκάδες παιχνίδια εναντίον του και όλες οι μεγάλες ομάδες της Superleague ζήλευαν τον συγκεκριμένο παίκτη, αφού έκανε καταπληκτική δουλειά στο κέντρο της άμυνας του ΠΑΟΚ. Σύγχρονος στόπερ, που ξέρει μπάλα, έχει άριστες τοποθετήσεις και τρομερή έφεση στις στημένες φάσεις και στο γκολ. Με τον Ισλανδό κεντρικό αμυντικό, οι ”πράσινοι” γίνονται πλήρεις στο κέντρο της άμυνας τους, αφού μαζί με Γέντβαϊ, Μάγκνουσον και Σένκεφελντ έχουν μια εξαιρετική τετράδα. Βάλτε στα συν, και το γεγονός πως πλέον ο Αράο θα μπορέσει να επιστρέψει στη φυσική του θέση, ως αμυντικός μέσος δηλαδή και να μην χαραμίζεται άλλο στα στόπερ ο Βραζιλιάνος. Μαζί και με την προσθήκη του Μαξίμοβιτς, η οποία πέρασε στα ψιλά γιατί έγινε Γενάρη, οι ”πράσινοι” αρχίζουν ποσοτικά και έχουν μια καλύτερη βάση από πέρυσι, αρκεί να γίνουν κάποια ακόμα πράγματα, που στην παρούσα φάση μοιάζουν αυτονόητα.
Ποια είναι αυτά; Η απόκτηση δύο ακόμα εξτρέμ, εκ των οποίων τουλάχιστον ο ένας να ξέρει… καντάρια μπάλας και να μπορεί να ανεβάσει επίπεδο το ”τριφύλλι” (βλέπε Οκάμπος και Μουνιαίν) και η προσθήκη ενός ποιοτικού αριστερού μπακ. Υπάρχει ήδη εκεί ο Μλαντένοβιτς, όμως μετά την αντικατάσταση του Χουάνκαρ, οι ”πράσινοι” οφείλουν να βρουν έναν ακόμα ποιοτικό ποδοσφαιριστή, ο οποίος να μπορεί να καλύψει τη συγκεκριμένη θέση. Στις υπόλοιπες θέσεις δεν υπάρχει πρόβλημα, ο Παναθηναϊκός είμαι καλυμμένος και διαθέτει πληρότητα, όμως για να μπορέσει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα τη νέα σεζόν, πρέπει οι μεταγραφές που απομένουν να γίνουν, να αγγίξουν το βεληνεκές του Ίνγκασον.
The post Μια χαραμάδα ελπίδας, μια σπίθα ενθουσιασμού και ένα ”Βρε λες;”! appeared first on Sports Therapy.
